(2005-X-23an Berrian argitaratua)
1960an, Gerraosteko lehen Bertsolari Txapelketa antolatu zutenean, Campeonato mundial de versolaris izena emanda lortu zuten zentsura gainditzea: espainiar eta frantses bertsolarien arteko lehia zen hura, pilotan bezala.
Urriaren hasieran, Nobel sarien izendapenen segida balira legez, Euskadi Sarien irabazleak jakinarazi dituzte. Lau sari dira, eta polemikak polemika, helduen literaturakoak dauka oihartzun handiena. Haur-literaturakoak ere badu garrantzia. Itzulpenak balio du liburuari eta itzultzaileari bultzadatxo bat emateko (bidenabar, zergatik ez bultzatu euskaraz sortutako lanen itzulpenak, horiek ere sarituz?).
Gaztelerazkoa (ez esan «erdarazkoa» frantsesezko lanen batek irabazi arte) zailagoa da kokatzeko. Hasteko, nor sartu multzo horretan? Euskal Herrian jaiotakoak? Jaio ez baina EAEn bizi direnak? Beren burua euskal herritartzat daukaten nafarrak bai baina besteak ez?
Gaztelera sartzeko hautu salomonikoa egin zuenak erabaki dezala. Euskarazkoak, bere gabezia eta guzti (nahi lukeen eta egiaz daukan proiekzioan adibidez) badu sari nazional, are internazional izateko bokazioa. 1960ko txapelketa bezala, munduan euskaraz idatzitako liburu onena saritzea du helburu, bost axola egilearen jatorria. Bestea kontrakoa da: mundu hispanoko txoko honetan diharduten idazleei egindako aipamena. Burgos edo Badajozko liburu onena hautatzea bezalaxe, sari erregionala da.
No comments:
Post a Comment