Berria-n 2006-V-21ean argitaratua
Gaur ekialdera begira jarri zaretela denok esan didate, badagoela nazioren bat independentziaren atarian. Herri gogorra omen, mendietan gotortuta etsaiari aurre egiten jakin izan duena. Inperio otomanoari ere haginak behin baino gehiagotan erakutsitakoa. Ondo dago horrelako leku txikietara begiratzea, mapan kokatzeko lupa hartu eta mendi beltz hori non den jakiteko.
Ekialdera etorri gara gu ere, mendiko herria da hau ere, independentzia gura du honek ere. Turkia urduri dago. Estatua zatituko digute! dioen beldur hori da, Iran eta Siria moduko aurkariengana hurbilarazten duen gezurra. Hegazkinak, tankeak, uniformedunak eta uniforme gabeak, ez dira gezurra. Eta armak ere ez, Euskal Herrian eginagatik, hemengo lagunak hiltzeko.
«Mendiak ditugu lagun bakar» dio kurduen esaera zahar batek. Azken urteotan berritu egin dute, «mendiak eta kalashnikova». Egun batzuetan bada ere, Europako baztertxo batek ez dituela ahazten, lagun dituela esan gura izan diegu gure txikian. Ez da asko eman dieguna, ordu erdiko emanaldi laburrak, musika, kantak, bertsoak... Amed hiriko auzo guztietan izan da biba eta txalo, itxurosoenetik hasi eta adreilua adreiluaren gainean aterpea eraiki duten iheslarienean. Soineko berdea daroa aurkezleak, buruan zinta hori eta gorriak, debekatutako banderaren koloreak. Eta ikurrinari ere keinu egin diote, gurutzea beilegitzea baino ez da falta. Baina hor daude beti besteak, argi uzten eurena dela soka, orain lasaitu eta orain estutzeko. Eta Kurdistanik ez dela gogorarazi gura diguten arren, Kurdistanen gaudela esaten digute behin eta berriz.
No comments:
Post a Comment