Autoa ederto portatu da orain arte, baina bera ere nekatu eta kanbioak izorratu zaizkio. 200 euroko matxura, eta egunen batean jarriko dugu hemen "tallerreko" argazkia, motorra goitik behera hustu eta hor utzi ditugu, arrastian autoaren bila joatekotan. Atzo hasi zen abisua ematen, Mauritanian sartu eta apur batera, hirugarren martxarik hartu ez, besteek zarata handia... gaitzerdi Nouakchott-eraino heltzea lortu genuen, bestela ere hementxe gelditzeko asmoa geneukan-eta, Menata ostatua ezaguna da Transahariarrean dabiltzan bidaiarien artean eta asko lagundu digute olioa aldatzen, tallerra topatzen... arazoa, gure frantsesa, uste baino kaskarragoa da eta!
Hiria bera zaila da deskribatzeko, imajinatu duela berrogei urte hutsetik hiriburu bat sortu behar zutela basamortu erdian, kostatik hur samar, eta iparralde arabiar eta hegoalde beltzaren arteko erdibidean, bada horixe da hau, harea nongura, sekulako hazkundea (50 mila lagunentzat-edo planifikatu eta 10 edo 15 bider biztanle gehiago dauka!), autorik garestienak eta aldamenean astoaz karroan paseatzen edo ahuntzak zarama artean zer topatuko... Eta zalantza orain bertan, nora jo: Senegal hortxe bertan dago, 200 kilometrora, baina muga beldurgarria ei da, Afrikako ustelenetakoa Rosso herrikoa, gainera Senegalek duela urte batzuk jarritako lege baten arabera bost urte baino zaharragoak diren autorik ez dago sartzerik, gero atzera bota dute lege hori, debekatuta dagoena autoa saltzea da, baina badago "carnet de passavant" moduko bat erostea, merke samar ustez, baina praktikan mugazainaren gogoaren arabera 250 euro ere eskatu ei dituzte... Eta Rosson muga erreka da, zubirik ez eta ontzian pasa behar duzu, beraz, hortxe zagoz, Mauritania errekaz bestaldean eta Senegalera sartzeko derrigor poliziak zer eskatuko... ba ei dago beste pista bat ere, 90 km ingurukoa, eta hori da esku artean daukagun bigarren aukera. Hirugarrena, Senegalera ordez sartzeko horrenbesteko arazorik ez daukan Malira joatea, arazoa da mila kilometrora dagoela, eta sartu ostean pista tarte bat dagoela oraindik, asfaltatu barik, Bamakora heldu orduko... esango dizuegu zer egiten dugun, hemen dena zurrumurru trukea da-eta, frantsesekin halamoduz ulertzen gara, baina inor gutxi joan da Senegalera auto zaharrekin, eta topatu ditugun andaluziar parea hippyegiak dira horrelako arazo lurtarrez arduratzeko... Beno, eta orain arteko kontuak hurrengo mezu batean kontatuko ditugu, zelan zeharkatu dugun Sahara mendebaldea eta hori guztia. Beraz, badakizue, atzekoz aurrera irakurri, lehenengo honen osteko mezua eta gero hau, karkarkarkar...
No comments:
Post a Comment