Berria-rako idatzia
Gauez abiatu ginen, hotz Bilbon. Oraindik argitu barik utzi Euskal Herria atzean, berriz iluntzerako Espainian oraindik. Handia da auzo-herria. Gero, hamahiru kilometro baino ez ei den itsasartea, hamahiru kilometro eta mundu bi, edo kontinente bi? Bide bi Algecirasen: Ceuta (Espainia, ergo, Europa, omen) ala Tanger (Afrika, noski). Ordu luze bi aduanan zain, paperak egiteko patrikako paperik emateko asmorik ez, txakurrak ortozik beti. Aspertuko haiz hi gu baino lehen. Gaur posible da, egin dute Japonian, lotu zuten Eskandinavia Europa kontinentalarekin, itsasarte luzeagoa izan arren. Zubi sinbolikoez berba egiten dutenek ez dakite zer egin Gibraltarkoitsasartea, Estrecho-a, zabalagoa izan dadin. Oraingoz hegoaldeko auzoari ordaindu, berak egin dezan txakur-lana, Europak esku aratzak lohitu barik. Kiratsa iristen ez den bitartean...
Gu hegoalderantz goaz, aspaldi hasitako asmoak betez. Dakarreko aberaskumeen albisteen aldamenean ez du ia lerrorik bete joan den urrian egondako inaugurazioak. Mauritaniako Nouadhibou eta Nouakchott hirien arteko errepide tartea zabaldu zuten. Laurehun kilometro basamortuan, Afrika beltza eta Europa bereizten dituen Sahara lotzen lehen aldiz. Bulegoetan izuz ibiliko dira, hego-ipar errepideak beti dira susmagarri. Baina iparretik hegorako bidea ere egin behar da noizbait.
No comments:
Post a Comment