1997ko uztailaren 18a, tentsioa Euskal Herrian ETAk Miguel Angel Blanco hil eta gero. Irlandan Gerry Adamsek IRAri su-etena eskatu dio, horrek 20an eman du. Inbidiazko begiradak Irlandarantz, eta ezker abertzaleari lezioak ateratzeko diotse, erakunde politikoak militarrarengan zelan eragiten duen ikasteko.
Urte eta erdi lehenago hautsi zuen menia IRAk, Sinn Fein elkarrizketetatik kanpo utzi ostean; dekomisio batzordearen arabera, Canary Wharfeko zibil biez gain beste britainiar soldadu bi, RUCeko polizia bi eta Garda Irlandako Errepublikako agente bat hil zituen hilabete horietan. Urte eta erdi eta zazpi hildako gutxienez. Asteon Otegik eta ETAk antzeko sekuentzia osatu dute, «ondo dago baina ez da aski» diote batzuek, gehienek hori ere ez. Irlandan ausardia eta bakerako apustua zena iruzur lotsagarria da Euskal Herrian nonbait.
Ondo dago ETAri indarkeria amaitzeko eskatzea, beharrezko da hori bakea lortzeko, ez da aski, horratik. Ingeles bobby gisa aurkeztu zigutenak Royal Basque Constabulary amorratu izaten jarraitzen dutela erakutsi ziguten, baina hura ez zen Los Angeles, ez zen Parisko periferia, hura Donostia zen eta han beltza ez zen jipoitua.
Denbora mintzatuko da Barajasko tragediaren ondorioez, baina bere larrian ere ez dio inori erantzukizunik kendu. Gorputzak bazterketara eta Ajuria-Enera itzultzea eskatzen die batzuei, egindako apurrak aski nekaturik, EAJ-PSE itun seguruen garaira. Bejondeiela. Ez ahal dira Irlandan beste heriotza beharko behin betiko bakebidean sartu aurretik.
No comments:
Post a Comment