Gidoia

2006-III-26ko Berriarako idatzia

Semiotikako adituak ere txunditu ei ditu eszenaratzeak, interneten emandako hedapenak eta hedabideen arreta eta oihartzuna bereganatzeko prestutasunak. Argiak ez zeudela behar bezala kokatuta, irakurri ditudan azterketetan topatutako hutsune bakarra. Esanguratsua halaber, estatubatuar estiloko kongresu ikusgarri bezain funsgabeen zaleak; nekez pentsatuko nuen erreakzio-gaitasun kaskarragorik. Gainontzekoak antzina prestatutako gidoiari estu lotuta sumatu genituen. Mendebaldeko lehendakaria ere bere lekuan, nahiz eta kostako zaion onartzea ez dela pelikulako protagonista. Hedabideek ere prest zeuzkaten egun handirako trakak, txostenak eta edizio bereziak. Kazetari batek baino gehiagok moldatu behar izan du erreportajea azken asteetan, menia bazetorrela eta ez zetorrela.
Arma klandestinoak isilduta herritarren txanda dela dioskute, eta ezin eragotzi filmeko estra izatearen sentipen hori. Datorren larunbatekoa garrantzitsua izango da, zalantzarik ez, baina gidoiak, azken komaraino idatzita dagoela dirudi, hasi eta buka ez bada, bai estreinako kapitulu hauetan behinik behin.
Eta horrexek sortzen du konfiantza, hain zuzen: herritarrok beharrezko bai baina beharrezko konpartsa izanagatik, prozesua blindatu samar dagoela ikusteak. Ez ei du 1998ko ilusiorik piztu. Baina, aukeran, ilusioa baino konfiantza gurago.