Iparra galdu barik

BERRIAn argitaratua

Bai, lehen aldiz espainiar lehendakaria izango dugu mendebaldean. Partizioak ekialdean lehendakari antieuskaldun xenofoboak ezarri dituen gisan. Demokraziaren oinarrietan zirrikitua onartzen duzu, «gaiztoak» legez kanpo uztea ez dago oso ondo, baina tira, ez gara horregatik mendira joango... eta gero Ondarroako lapurreta onartzen duzu, eta Zizurkilen biktimari tu egiten diozu, eta botereari eustea denez garrantzitsuena, miatu edo atxilotu egiten dituzu boto-paperak banatzearen gisako delituetan dihardutenak. Honaino helduta, protokoloak ahaztuta berriz torturatzen duzu, ze gauza bat da espainolei erasotzea eta ezker abertzalea erreprimitzea, eta beste bat zuen negozioan lasai-lasai zaudetenok ere gauza itsusi horietan sartzea. Ez genuen besterik behar.

Sentitzen dut, baina ez eskatu negarrik. Lopezek Kafe Antzokia ixten duenean egingo dugu protesta. Fartsa onartu zenuten, eta orain fruituak. Alde batean bizkartzainak dituzte; bestean ehunka lagun etxera bidean dira Espainia eta Frantzian barna maite dituztenak bisitatu ostean, eta beste milakak ez dute boto eskubiderik, eta sufrimendua gainditzeko ahalegina espetxean ordaintzen dute dozenaka abertzalek.

Oinak lurrean gura ditut. «Aralartik Irati, haritza eta pagoa. Bera ere bi zati eta josirik ahoa». Ez dut nork nori min gehiago egin dion begiratu gura. Baina kasu, Rubalcabak esaten duenean oso berri pozgarria dela alderdi independentista batek gora egitea. Espainia osoak txalo egiten dizunean... Eman lepoa, eta adi, iparra galdu barik. Etsaiak ez dira «besteak». Eta birfundazioa ere galdatu die iparrak ezker abertzaleei.

Luza daitezela botere borroketan. Independentismoak erronka handiagoak ditu: armak ehorztea, militanteak etxeratzea, zubiak eraikitzea eta batasuna, pertsonena (Aintzane, Unai, Arnaldo, Patxi, Pernando...) eta herrialdeena. Gero, 2012, Eskozia, Faroe. Iparrera begira.