Aro berria

BERRIAn argitaratua

Ez da inongo sekretua ezker abertzaleko hainbat jende zer-nolako gozatua ari den hartzen jeltzaleen urduritasuna eta ezinegona ikusita. Eroso daude, eroso daudenez, albotik begira. Aspaldi pentsatutako irudia zen, katalan lagunek gogorarazia: a ze negarrak Generalitat-earen ingurumarian kolokatutako CiUko horientzat (hiru mila pertsona, omen), ERCk PSCrekin zihoala esan zuenean. Ikustekoa ei zen hiru mila horiek zelan jasotzen zituzten bulegoak.

Baina bagenekien Espainiaren ikuspegitik Euskal Herria oso desberdina dela. Katalunian eta Galizian posible dena ez da zilegi hemen. Nafarroako hauteskundeetatik dakigu, edo lehenago ere bai menturaz: herri hau soziologikoki abertzalea dela diogunean badakigu ez dela egia, alderdi unionistek boto gehiago dituzte bai Frantziaren menpeko zatian bai Espainiaren menpekoan. Partizioa onartuta baino ez da posible esatea abertzaleak gehiago direla. Gauzak horrela, pentsatu beharko da zergatik gura izan duen unionismoak partizioari eutsi, gobernua eskuratzeko askoz erraza zukeen lau herrialdeko autonomia bultzatzea baino (are inoiz baino gehiago aukera hori). Espainiari komenigarriago izan zaio EAJk kudeatutako EAE, PPk edo PSOEk (Madrilen legokeenak) gobernatutako Hego Euskal Herria baino. Bigarren aukera askoz arriskutsuagoa zaie.

Aro berria dator, eta inoren porrotaz pozteaz haratago, aro berrirako prestatzea hobe. Galesko abertzaleek 20 urterako plangintza egin dutela irakurri berri dugu, biztanle gehienak independentziara limurtzea helburu, egungo inkesten ehuneko hamahirutik abiatuta. Aldeak alde, Gales Galizia da konparazioan (ez dago esan beharrik zein den Eskozia eta zein Irlanda, ezta?). Eztabaida sustatu eta Galesko estatua komenigarriagoa dela sinestaraztea da gakoa. Noski, horretarako, tankeen mehatxu terroristarik egiten ez duen estatua behar duzu aurrean, eta ez da gure kasua. Baina aro berria prestatzeko lagun dezake.