Esanguratsuak izan dira hainbat hedabidek eta politikari jeltzale ez gutxiagok zelan sartu duten hanka galdeketaren gainean (zelan adierazi euskaraz «kolunpiatu»?). Ibarretxe ezker abertzaleak onartzerik ez duen galdera prestatzen ari zela irakurri genuen Moncloatik hurbilen den prentsan, estrategiaren maltzurra agerian uzteko asmoz. Egun berean galdera adostua izango zela irakurri genion buruzagi jeltzale bati, eta beste bati ETA berariaz gaitzetsiko zuela.
Zalantza ere sortzen du haizea nondik ari den inork ez jakite horrek. Ez litzateke lehen aldia buruzagi kualifikatuen artean nork bere rola jokatzea anbiguitate kalkulatuan. Baina erabat baztertzekoa ote da mendebaldeko lehendakariak bere tesiak ezarri izana, Ibarretxe «amortizatutzat» jotzen zutenen gainean? Izan ere, «abenturen» bideak baditu arriskuak, baina botereari eustea helburu bakar duen bide autonomista are arriskutsuagoa izan daiteke, PSE orpoz orpo datorkiolarik.
Lehen puntua irabazi du Ibarretxek: berriz ere protagonista bihurtu da. Lehengo astean sozialistak bere saltsan gustura zebiltzala esan banuen, galdeketak berehala jaitsarazi die hauteskundeen osteko txapeldunen tripi-bidaiatik. Atentatuak kalkuluen barruan zeuzkaten, mitxelin jeltzaleen mugimendu urduriak ere bai, baina galdetze hutsak mozorroa kentzera eta barruko jakobinoa ateratzera behartzen ditu.
Ezker abertzaleari deserosotasun puntu bat ere badakarkio. Mesfidantza handia ere bai, noski, baina norabide bikoa da hori. Ekimena eramatera eta egurra jasotzera ohituta, egoera arraroa zaio. Behar diren kritika eta mesfidantzekin, ezin du atea itxi.
Gatazkaren amaiera ez da ekaineko plenoan edo urrian hasiko, baina immobilismoa hausteko balio badu, bada zerbait.
No comments:
Post a Comment