Hirugarren eguna bete dut Hegoaldeko Kurdistanen, eta lehen lanak osatzen ari naiz. Bihar joango naiz Suleymaniyara, hona ekarri nauen motibo nagusia, Leyla Hassanpourren eta alabaren bisatu kontuetan laguntzea, konplikatzen ari baita. Burokraziari ezin aurre eginda gabiltza.
Taxilari jatorra egokitu zait Hewler ondoko Ainkawara eroateko. Ingeles hiztuna eta Ingalaterran bizitakoa, Europaz maiteminduta hemengo jende asko bezala. Telefonoa hartu diot badaezpada ere, behar izango banu. Yusuf duela izena esan dit eta saiatu dela beste lanbide batzuetan, “baina hemen gobernuan lagunik ez badaukazu edo alderdikoa izan barik, jai daukazu”.
Inguruko kristauei buruzko erreportajea egitera joan naiz, baina kosta zait mezetara sartzea, atariko gizon armatuak ez zidan sartzen utzi gura. Azkenean beste eliztarren bat agertu da, eta barrura. Abadeak esan bezala, oso indartsua da fedea hemen. Eliza beteta zegoen, adin guztietakoak, gizonak eta emakumeak bereizita. Errezelo handiz hartu dute kamera (nik ere esperientzia gutxi kameralari gisa, muturra sartzen ibiltzeko), baina ahal duguna egin dugu. Gero seminarista gaztetxo bat agertu da ingelesez egiteko gogoz, eta asko erraztu dit lana. Bagdadetik eta Irakeko beste leku batzuetatik kanporatutako kristauak batzuk, Kurdistangoak besteak. Lehenek arameeraz gutxitan egiten ei dute, Kurdistanen hizkuntza arrunta da. .
Hewlerren Abdulsatarrekin joan naiz afaltzera, atzo ezagutu nuen GKE bateko gizonarekin, Mesallako etxeko sortzaileetako horrekin egon eta gero (Bagdadeko komunista jatorra). Aurretik, txangoa egin dugu Minaret parketik, giro zoragarria, jende kaletik umeekin gauez (umeen eguna da gaur), argiak, aro ederra, epel… Iraken gaudela esatea ere!
Eta Felipe ere, NOVA erakundeko katalana, hemen dabil. Alde batetik harritzen nau elkarte horiek manejatzen duten dirua eta zein lan egiten duten, eta bestetik, etengabe Spanish legez agertze hori. Gainera, susmoa dut hemen konektatu ezinik dabilela, etengabe hanka sartzen baitu: atzo entzun nion eta gaur berriz ere, "xukran" eta "xukran" denei, Abdulstarrek esan dion arte, suabe baina jadanik gogaitua ziur aski, hemen “spas” da, ez "xukran". Eta etengabe palestinarren adibideak jartzen, azkenean neuk bota diot afarian kurduek ez dutela sinpatia handirik palestinarrekiko. Ez hainbeste israeldarrei buruzko konexio horien asmakeriengatik, baizik eta Saddam Husseinen oso lagunak izan baitira. "Arabiarren lur zentimetro bakoitzari heldu behar diogu” esan zuenean Arafatek, ez ziharduen Palestinaz bakarrik.
Hotelera helduta, kurduerazko ohiko txantxak, atarian AKrekin. Ez dakit nondik irten den yazidien kontua, kamerarekin olgetan ibili gara apur baten, portatila piztu eta tea atera didate eta hortxe egon gara solas eta txantxa, euskaraz eta kurdueraz, yaziditasunaz harro (eta ze harro Karlos Zurutuzaren erreportajeen PDFak erakutsi dizkiedanean, pena behinola bidali zidan argazkia ez dudala topatu!) eta musulmanez txantxa asko, dagoen gauza txarrena direla eta abar. Lehenak eurak, yazidiak, gero asiriarrak, kristauak, europarrak, kurdu musulmanak, tira, kurduak, "baina arabiarrak, dagoen okerrena, makurtu otoitzerako bai, laster sartuko dizute eskua patrikan!" Behin eta berriz egiten dute arabiar lapurren txantxa, eta ze harro yaziditasunaz. Ea Lalishera joateko astirik daukagun.
No comments:
Post a Comment