«Country?», esan izan didate irribarre konplizearekin, Basque Country-koa naizela esan izan dudanean. Aspalditik dakigu hitzen eremu semantikoak ez duela zertan aldameneko hizkuntzaren berbera izan. País Vasco/Basque Country/Pays Basque, Euskal Herria adierazteko hainbat era dira. Baina País/Pays-ek, ez dauka ezkutuko esangurarik. Herrialde independentea izan daiteke, baina baita nazio baten barneko eskualde xumea ere, bereizgarri etnikorik gabe. Ingelesez, «Basque Region» esan izan ohi dute hedabideek, erkidego autonomoaren izen ofiziala, unionistek ere badarabiltena, Basque Country izanagatik.
Aurkako kasua daukagu nazio hitzean. Ipar Irlandan tiroka zebiltzan eta eskoziarrek parlamenturik ere ez zuten garaiko turismo liburuxka ofizial bat begiratu dut egunotan. Natural-natural aipatzen du Britainia Handia lau naziok osatzen dutela. País Vasco berba neutroa den Espainian, berriz, sei epaile nahiko dira nazio bakarra dagoela ezartzeko. Baina katalan eta euskal herritar gehienak euskal eta katalan nazioetako kide sentitzen dira. Hori ukatzen duenak erridikulua egiten du lehendabizi. Hurrena, beldur izugarria adierazten du, eta atzetik, beldur horri aurre egiteko erridikulua ez eze terrorea ezartzeko borondatea. Nazio izateak erabakitzeko eskubidea baitakar, egungo mugak aldatuta ere. Indarrez eraiki dute inperioa, 1713an, 1839an, 1937-1939an, 1978 eta 1981ean. Esan zuen Kissingerrek Txileri buruz: «Ez dut uste egonean egon behar dugunik ikusten nola herri bat komunista bihurtzen den herritarren axolagabekeriagatik». Komunistaren lekuan «independente» irakurri, eta hara espainiar mentalitatea. Konstituzioaren mugak ezin argiago geratu dira, inork zalantzarik baleuka ere. Euskal erregioak, erkidego autonomoak, badauka lekua Espainiako demokrazian. Euskal nazioak ez, eta, beraz, nazio horretako kideok ere ez.
Alderdikeriak utzita, independentistak kalean behar du uztailaren 10ean, Bartzelonan zein Donostian.
No comments:
Post a Comment