BERRIAn argitaratua
Nahikoa esanguratsua iruditu zait Barne Ministerioarekin harreman estua izan ohi duen kazetari batek asteon irratian adierazitako haserrea, hamar preso politikoren hurbilketa dela eta. Benetako haserrea zirudien, eta ez El Mundo-k albistea ohostu diolako soilik. Zenbait preso hurbiltzeko urratsaren berri beste batzuek ere bazutela esan du, baina mugimendu hark ondoriorik sortu arte isilik gordetzea erabaki dutela. Kazetariaren hitzok sinestera, «borroka antiterrorista» oposizioarekin batera egite aldera, Rubalcaba ministroak PPko Trillori jakinarazi zion mugimendua, eta honek berehala filtratu zion bere aldeko egunkariari. Ondorioa: espetxe politikan hastear omen zeukaten aldaketa bertan behera geratu zela oraingoz, albistea publiko egin delako.
Datu esanguratsuak daude mugimendu ustel horretan: lehendabizi, betikoa, ezer egin gabe ere, aitzakia gutxi behar ditu Espainiako gobernuak atzera egiteko. Egia da bakea lortzeak ematen dituenak baino boto gehiago kentzen dituela Espainian traidore deitzeak (asko dio horrek espainiarren izaeraz), baina borondate falta zuritzeko era ere ematen dio beti gobernuari.
Hori ezaguna da, horratik. Are esanguratsuagoa da balizko urratsean sumatzen dena: borroka armatuarekiko kritikoak hurbilketarekin saritu dituela ulertu dugu. Inor limurtzeko modu eskasa; lehendik goxoki hobeekin ere kale egin izan du Espainiak. Euskal preso politikoen artean eztabaida sustatu gura badu, ziur emaitza hobeak lortzen dituela legea eta giza eskubideak betetzeko prest dagoela erakutsita, senideei ezarritako zigorrak kenduta, kasu, eta Euskal Herrian elkartuta presoak. Borroka armatuaz, gatazkaz eta presoen izaeraz hausnarketa bideratzea oso erraza da, nahi izanez gero.
No comments:
Post a Comment