Aurrekari edo salbuespen

BERRIAko Larrepetiten argitaratua

Kosovo aurrekari edo salbuespen den eztabaidan, gogoratu beharko dugu batak ez duela bestea kentzen. Orain bertan salbuespena da, estatua eratu nahi, metropolia aurka egon eta mendebaldeak onartu dion bakarra baita. Zisjordania/Palestina, Faroe uharteak, Puerto Rico edo Quebec izan litezke hurrengoak, baina metropoliak onartuta izango lirateke. Saharak eta Tibetek (baita Kanakiak zein Taiwanek) jai dute Rabat, Pekin eta Paris hartara limurtu ezean. Salbuespena ez da independentzia gogoa, hura ahalbidetzea baizik, nazioarteko komunitatea deitu zaion horren joko bikoitza alegia.
Kosovo jadanik independente zela diote, eta ez zegoela modurik estatu berria Serbiaren azpira itzul zedin. Lagun onak bilatu ditu Kosovok, asmatu du horretan. Gero egonarria, zuhurtzia eta pragmatismoa ezarri ditu. UÇK Albaniarekin bat egiteko hasi zen borrokatzen, eta Ahtisaari plana onartu dute, serbiarrei autonomia zabala emateaz gain Tiranarekin batasuna debekatzen duena. Ederto jokatu dituzte kartak, bejondeiela.
Kurdu askok ere antzeko ametsa izan zuten, Ekialde Hurbileko proxy gringoa izatearen babesa zeukatelakoan. Ez nuke esango Washingtonekiko leialtasuna albaniarrek baino okerrago agertu dutenik, baina emaitzak askoz kaskarragoak dira: ia burujabe zenbait lurraldetan, baina Konstituzioak erreferenduma agindu arren, Kirkuk hiriburu historikoa geroz eta urrunago daukate. PKKren aitzakian argi ari da erakusten Turkiako armadak ez duela inoiz utziko Kirkukeko petrolio-putzuak kurduen eskuetan egon daitezen. Imajinatzen duzue Serbiak horren erdirik egin eta Kosovoko marra zeharkatu balu?
Irabazle izan arren kartak jokatzen jakin behar da. Okerrena da aspaldion kartarik ere ez digutela ematen.