No Time For Love

BERRIAko Larrepetiten argitaratua

Hoien legea guretzat apartheid/ gartzela/ hauspena ta isiltzea / hoien legea zu ta ni euren gisara eukitzea». Urteak neramatzan kanta entzun barik, eta kolpe bakarrean nerabezarora itzuli naiz egunokin. Marka da nerabeari No Time for Love esatea, baina kanta itzela zen. Isiltasun segundo baten ostean, biloak lazteko esaldia burrunba baten dator: «Ez dute uzten maitatzen gauean». Errepublikanoago egin ginen eraman zuten Francis Hughes gaztea eta Tom McElwee lehengusua ezagututa, «etorri ziren Patsy O'Hara, Bobby Sands eta lagunen bila». Eta lagunek maite dituzte lagunak. Belfasten eta Hernanin, Derryn eta Lesakan.
Fermin Muguruzak are zuzenago kantatzen zuen sasoi bertsuan: «Maite zaitut, nere poltsarekin autobusera abiatzen naizen bakoitzean». Eta kanta harekin irakurtzen genituen olerki obsesiboak, eta Obabaren eta narrazioen eta istorio odoltsuen berri genuen, berriz ere entzuteko: «Maite zaitut, agertu eta begiekin dena adierazten didazunean/ Maite zaitut, zure eskua ikutu beharrean kristal lodia ferekatzen dudanean».
Bai, badakit, hain da laburra amodioa, hain luzea ahaztura. Edo Che-ren berbak hartuta: «Utzidazue esaten, barregarri agertzeko arrisku eta guzti, benetako iraultzailea maitasun sentimendu handiek gidatzen dutela».
Lerro gutxi datoz gaur neuretik. Han-hemenka osturikoa dena. No Time for Love, ez dira maitasunerako sasoiak. Nik berba bi baino ez nituen esan gura. Egia direlako. Debekatu gura dituztelako. Bortxaketa jasan duenak maitasuna behar duelako. Jazarriei, torturatuei eman dakiekeen gutxiena delako. Isiltasunera kondenatzea baino dugulako behar.
Bada hori, maite zaituztegula.