Kontsumitzaileok

Interesgarria oso asteon kontsumitzaile euskaldunen gainean irakurritakoa.

Orain aste gutxi Loiuko aireportuan gertatutakoa gogoratu dut: hegazkinean aldamenean etorri zen danimarkar bikoteak laguntzeko eskatu zidan, hotelera deitu eta ea erreserba ondo zegoen. Espainieraz hartu zuen telefonoa hotelekoak; alferrik euskaraz egiteko nire ahaleginak, espainieraz amaitu genuen. «Arazoren bat dago erreserban», esan nion aldamenekoari, eta bera paratu zen telefonoan. Pentsa dezakezun legez, inongo arazorik gabe jarraitu zuen solasa ingelesez.

Bilbon fenomeno berri samarra da ingelesaren hori, pentsatzen dut Donostian eta Miarritzen ohituago egongo direla. Baina euskaldunok kontsumitzaile legez hutsaren hurrena garen adierazle garbia da, zineman hasi eta supermerkatu handietan amaitu. Euskara erakunde publikoek soilik bete behar duten legezko betebeharra baino ez da, erakundeek eurek ere betetzen ez dutena, hain gutxi geroz eta gehiago azpikontratu bidez pribatizatutako zerbitzu publikoek, eta zeresanik ez, erabat pribatuak diren zerbitzuek. Etiketatzeko orduan, beste horrenbeste. Gurean nagusi den supermerkatua daukat gogoan, espainiera, euskara, galiziera eta katalana gogoratzen ditut euren produktuetan, baina hor ere espainieraz azken berba. Generalitat-ek ez ei du lortu etiketak katalanez jartzera derrigortzea (zer eskatu Jaurlaritzari, beraz?).

Ez da hainbeste Europar Batasunaren kontua, nik uste. Badakit burujabetzak ez duela euskararen normalizazioa bermatzen, baina bera barik guztiz eragozten duela bai.