115 urte

Gogoan dute duela 15 urte, ikastolan gela osoaren aurrean zerbaiti buruz berba egin behar genuela agindu zigutela. Nonbait topatu nuen Eginen azken orrialdean egindako erreportajea, Wounded Knee-ko sarraskiaren mendeurrena zela-eta.

Oglala siouxak Lautada Handietan zebiltzan zaldiz atzera ere, Izpirituen dantza bizirik zen. Bagenekien Pine Ridge-ko erreserbara bortxatu zituztela, bagenekien Little Big Horn-ekoa mendeku makurrenarekin ordainarazi zietela, eta irakurri genuen 1972an atzera altxatu zirela. 115 urte dira zinemak goratutako Zalditeriak Tatanka Yotanka, Sitting Bull, Zezen Eseri hil zuela. Gaurko egunez. Txikitan ibiltzen ginen jostailuzko zalditxo, bakero eta indioekin olgetan. Ez dakit ordurako zapalduarekiko elkartasuna ote zen, edo besterik gabe interesgarriago ote neritzon Lautadetan libre ibili ahal izateari fuertean gotortuta zeuden haien aldamenean egoteari baino. Kontua da indiarra hautatzen nuela beti orduan ere. 90erako Tatanka Yotankari buruz mintzatu nintzen gelakideen aurrean. Gai bat hautatu behar genuen, orduan beste batzuk zeuden modan. Eta geroztik beti izan dut begitan buruzagi hura, eta tonu ubeleko argazkiak, eta Hesperus bildumako liburuak. Gero ezagutu genituen bestelako kontuak, Joseba Sarrionandiak ekarri zizkigun batzuk, Hnuy Illah Nyha Yahoo bilduman aipatu zigun Wounded Knee-n edo beste edonon ehorzteko bihotza, eta Zantzoatik ateratako beste poema hau ere itzuli zigun. Tatanka Yotankaren, Zaldi Eseriren berbak, euskarara ekarriak:

Ez dut nahi gizon zuriek
gure ibai bazterretako zuhaitzak
ebaki ditzaten, are gutxiago haritzak.
Laket zaizkit haritz baso tipiak,
gustora egoten naiz haiei begira
eta errespetoa diet
neguko ekaitzak eta udako sargoriak
tinko aguantatzen dituztelako
eta, gu ez bezala, berez hazi
eta berez loratzen direla dirudielako.

Duela urte bi Ehortzi ezazue ene Bihotza Wounded Knee-n, 70 hamarkadako liburu arrakastatsua eman zuen euskaraz Txalapartak, Joxe Luis Aramendik itzulita.

Gaur 115 urte, % 75eko langabezia, alkoholismoa, suizidio tasa izugarriak. Horiek dira XXI. mendeko indiarren berri izan ohi ditugun albisteak. Standig Rock Lakota komunitateko buruzagi berriaren berbak irakurri ditut gaur, duela aste batzuk esanda. Tatanka Yotanka arbaso zuzen ei zuen:

"Komunitateak lana eta dirua baino gehiago behar ditu, lakota kulturarekiko eta hizkuntzarekiko harrotasun sentimendua behar ditu. Gazteei dagokienean oso garrantzitsua da, suizidoak maila epidemikora iritsi baitira lakota nerabeen artean. Nire aitita-amamak, pobrezia gorrian bizi ziren, baina harro zeuden zirenagatik. Harro zeuden lakota izateaz. Hitz egiten zuten gure hizkuntzaz. Ulertzen zituzten zeremoniak. Ulertzen zuten kultura. Pobrezia ez da gure umeak suizidiora bultzatzen dituena. Nortasuna galtzeak eragiten die".

Eskolako zuzendari izan zen, eta hizkuntzaren garrantzia azpimarratu gura du bere agintaldian, hamazortzi mila biztanleko herrian. Ehuneko 25-30ek baino ez dakite hizkuntza. Tribuetako gobernu gehienek bilerak ingelesez egiten dituzte. eskoletan ingelesa da nagusi. Indiarren eskoletan badira eskolak gure hizkuntzetan -hemen lakota hizkuntza- baina hori da eskolan indiarron hizkuntza mintzatzen den leku bakarra. Kale-seinaleak ingelesez daude. Ia dena dago ingeles hutsez". Poztu nau izpiritualitatez gain, Euskal Herritik begiratuta behintzat hain garrantzitsutzat jotzen dugun zerbaiti, hizkuntzari, arreta handiagoa ematea. "Gure hizkuntzak salbatuko baditugu, erakutsi behar diegu gure haurrei balio bat daukala. Ez dela hori barik ibil zaitezkeen zerbait".

Buruzagiak berak ez ei daki lakotaz. Politikariek ohi dutenez, hitz eman du, ikasi ezean ez dezatela hautatu 2009ko legealdirako. Ordurako bilerak lakotaz egiteko konpromisoa hartu du.