Herrialdea hotzak eta elurrak irentsi dute asteon ere, baina Turkiak azkenaldiko kanpo politikako ekimen ugariekin jarraitu du etengabe. Ahmet Davutoglu atzerri ministroaren agenda ezin beteagori politika neo-otomano deitu izan zaio, behinolako inperioko lurraldeetan eragina berreskuratzeko asmoa ageri duelako. Gobernuak, berriz, askoz hobeto geratzen den «auzoekin arazorik ez» izena eman dio politika horri. Duela ez asko Istanbulen gauden kazetari atzerritarrekin egindako bilera batean horri heldu zion gobernuan dagoen alderdiko arduradunetako batek. Britainiar eta estatubatuar kazetariak urduri ageri ziren, Siria eta, batez ere, Iranekiko jarrera berriak Europatik urruntzea eta itxuraz islamizazio leun batek ezkutatzen zuen benetako helburuak ageri zituelakoan. Are gehiago, «auzoekin arazorik ez» izeneko politikak salbuespena Israel izanda: duela ez asko arte eskualdeko aliatu garrantzitsuenak mokoka ari dira urtebete baino gehiagoz. Politikariak azkenean onartu zuen Estatu Juduarekikoa, nabarmenduz behinolako lotura estrategikoa indargabetuta zegoela eskualde osoarekin laguntasuna lortzen ari zen uneotan. Iranekikoak, lasaitzeko eran esan zituen, mundu osoak estu eta oldarkor hartzen zuelarik Teheran, denon intereserako zelakoan Ankarak zubi lana egitea.
Mundu musulmanarekiko hurbilketek (Gazako salaketa uler daiteke, baina zer irabazten du Turkiak gerra-krimenez akusatutako Sudango presidentea babesten?) argi ageri dute ifrentzua: «auzoekin arazorik ez» betiko etsaiekin bakea bilatzea da teorian. Eta Armeniarekin urrian izenpetutako hitzarmenak ez du ezer ekarri, muga itxita dauka Turkiak eta agiria usteltzear. Zipreko elkarrizketak blokeo egoera berean daude. Eta gobernuak «irekiera demokratikoa» deituriko prozesu kurdua indarrean dagoela berresten badu ere, atxiloketekin jarraitu eta harro aldarrikatu dute iaz 800 kurdu atxilotu zituztela. Nork zer azaldu, hura irakurketa.
No comments:
Post a Comment