Prentsa Askatasunaren Nazioarteko Eguna genuen atzo. Europako Batasunean egoera ezin hobea dela irakurri genion Olinpiar Jokoetako uztaietan eskuburdinen sinboloak jarri dituen Mugarik Gabeko Berriemaileak (RSF) erakundeari. Egia da Euskaldunon Egunkaria zabaltzea eskatu ziola Espainiari RSFk... bost urte eta gero. Bere garaian itxieraren azalpenak baino ez zizkion eskatu. «Europako Batasunean benetako askatasuna dago. Ez dago estatuak aginduta hildako kazetaririk, ez espetxeraturik, eta zentsura ofiziala desagertu da». Halaxe irakur daiteke RSFren txostenean, eta gero ETA, Italiako mafia eta Danimarkako musulman integristak aipatzen ditu erasotzaile gisa.
Euskal gatazkan hedabideen jardunaz oso kritikoa naiz (bake prozesuak bultzatu beharrean ahal elkarrizketaren aurkako diskurtsoan erantzukizun handia daukate batzuek), oso larria da kazetariek bizkartzainak izan beharra. Baina erakunde ilegal baten jardunaren ondorio da. Zer ote da kazetariak espetxeratzen dituen estatua? Teresa Toda, Jabier Salutregi eta Egin-eko beste kondenatuak zein zerrendatan dauzka RSFk? Berariaz «ahaztu» ditu, sarri gogorarazi baitiote Espainiak adierazpen askatasunaren aurka hartutako neurriak.
Ez kazetariekin bakarrik. Arnaldo Otegirekin hasi eta Ino Galparsoroganaino, ahoa zabaltzea da euren balizko delitua. Aski da ETArekin bat eginez mintzatu zarela esatea atxilo hartzeko. Eta edozein zentsura bezain gogorra da mehatxu ofizial hori. Espetxean sartzea bizirik hiltzea baita Espainian, erabat desagertzea mundutik. Ipar Koreatik informatzea baino zailagoa da euskal preso bati aurrez aurreko elkarrizketa egitea.
No comments:
Post a Comment