Mendebaldetik

BERRIAko Larrepetiten argitaratua

Internazionalismoa Kuban legez etxetik hurbil (eta etxean bertan) landu behar dela jakin genuen antzina. Galizia eta Asturiesen arteko harremana triste samarra da ikuspegi horretatik. Asturierari buruzko erreportajea prestatzen nenbilela, «asturiarrek galiziera baztertzen dute» esaten zuten mugako hizkeren galiziartasuna ukatzen omen zutela eta. Asturiar abertzaleek, berriz, «gerran faxistak bezala datoz Galiziatik Asturies konkistatzera». Beste horrenbeste jazo izan da Leon/Lliongo O Bierzo/El Bierzu haranean. Eta hegoalderago, berriz, Portugalgo Miranda herrian, ofiziala da asturieraren hizkera den mirandera.
Compostelako idazleekin oso harreman ona izan dut, baina ezin gaia atera. Asturiarrekin saiatutakoan ere, txinpartak egoten dira. Ekialdeko euskaldunek Pirinioetarantz jo ohi duten legez, mendebaldekoon eta asturiarren artean ere sinpatia handiak egon ohi dira, herri gutxitua izatetik bezainbat industriaren txikizioaren ondorioengatik. «Lehen barrikadan zeuden denak zerbitzari dihardute gaur» esan digu Cudieruko mutil batek, triste. Gero auto barruko BERRIAko aleari erreparatu dio. «Ez zuten itxi?». Azaldu diogu, eta gehiago sutu da, «ez dute ezer errespetatzen, lotsa ere galdu dute». Lugoko Galeuscan bai, baina horrelako jarrerak nekez aurkituko dituzu oraindik oso fragazale diren Galiziako herrixka gehienetan. Eta asturiar idazleek ez dute ahazten galiziarrek itxi zietela atea Galeuscan sartzea eskatu zutenean.
Eta ezin ahaztu asturiar haren galdera: «Ourense (Galizia) idazten baduzue, zergatik Oviedo (Asturias, Espainia), eta ez Uvieu (Asturies)?».