Harold Pinterren Mendiko hizkuntza antzezlana Diyarbakirren ikustea zirraragarria da. Kurdueraz taularatu dute egunotan lana Kurdistango hiriburuan, Luciano Iogna zuzendari kanadarraren aginduetara. Ostiralean egon nintzen estreinaldian, Forum Antzerkiaren baitan prestatu dute , Augusto Boal-en Zapalduen Antzerkiaren lerroan. Zirraragarria, guztiz, zapaltzaileak eta presoen senideak kurdueraz, kurduera hizkuntza ofizialaren paperean, eta hizkuntza ofiziala ez dakien ama mutu egotera behartuta. Semea bisitatu eta isilik, polizia eta kartzelarien oihuen artean, ahoa ireki bezain laster.
Gero ikusleei egokitu zitzaien berenetik jartzea, kritika egitea, taulara igo eta egoera aldatzen saiatzea. Eta torturaren txanda ere iritsi zen, noski, debekatutako hizkuntzak hizkuntza ofizialaren beharrezkotasuna ere bai baitakar. Zuzendariarekin egonda, familiaren friuldar jatorria aipatu zidan. Gure territorio libre bakarraz mintzatu nintzaion, ondo ezagutzen bagintuen ere.
Eta atzo Bilboko milaka lagunen artean ezin egonaren pena Mendiko Hizkuntza-rekin ordezkatu nuen. Debekatutako hizkuntza taula gainean, beldurrik gabe erabiltzen, zapaltzaileei aurre egiten harrotasunez. Gure mendiko hizkuntza Bilboko kaleetan aspaldi ari gara erabiltzen, baina badira egunak are bereziago bihurtzen dena, Barakaldon bertso gaindosiarekin izan gaitezkeena ere sinesten duguna. Tamala, horrelako jipoiak hartu beharra mendiko hizkuntza aldarrikatzeko, mendiko hizkuntzaren alde egin dutenen gorazarre. Baina inoiz ez da berandu. Behingoan mendiko hizkuntzak batu bagaitu, ea urratsez urrats jarraitzen dugun, mendiko hizkuntzaren herri hau menditik itsas bazterreraino eta lau haizeetara hedatzeko, tinko eta ziur. Inork debekatu eta torturatu nahiko balu birritan pentsa dezan.
No comments:
Post a Comment