Aldaketa

BERRIAn argitaratua

Martxoan aldaketa historikoa gerta daiteke Eusko Jaurlaritzan. Historikoa izango bailitzateke Bizkaiko, Gipuzkoako eta Arabako erkidego autonomoan EAJ ez den alderdiren batek lortzea lehendakaritza. Eta handia da hori gertatzeko probabilitatea.

Inoiz baino errealagoa da EAJkoa ez den hautagairen batek lehendakaritza lortzeko aukera. Eta, hala ere, aldaketa aldarrikatzen duen alderdiak behin eta berriz nabarmentzen du bere alde bozkatu behar dela, aldaketa ekarriko duelako, baina aldaketa ez dela hainbesterako ere izango. 2001eko lezioa ondo ikasita daukate espainiar alderdiek, eta borroka etnikoak emaitza txukunak eman bazizkien ere (33-32 galdu zuten), badakite estrategia aldatu behar dutela.

Obama itxurako garaipena gura dute, lehen Bushen kopiarekin saiatu ziren legez. Tristea ere bada, mundu osoan itxaropen izpiren bat pizteko gai den afroamerikarrari gurerako ere ezer ez eskatzea. Clintonen bultzadak ahalbidetu zuen neurri baten Ipar Irlandakoa, eta Bushen politika eta irailaren hamaikak eskubide zibilik gabe utzi gaituzte milaka euskal herritar. Zapatero Iraketik irten zen, Obamak Guantanamo itxiko du, baina euskal gatazkan errezeta zaharretan jarraitzen dute. Euskaldunen ehiza du botobide nagusi PSEk berriz ere, eta EAJri testosterona pizten dio trenak. Zertarako galdetu trenaz, mundu guztia alde dago eta?

Lopez gailentzea EAJko hautagaiaren aurretik (oraindik ez dakigu nor den; benetakoa, alegia) normaltasun seinale dela diote. Aldaketa eta normaltasuna, biak saldu guran dabiltza, ez bata ez bestea gertatuko ez direla jakitun. Denok dakigu gure herriko benetako aldaketa ezker abertzaleak normaltasunez parte hartzen duenean gertatuko dela. Ezker abertzale zabal eta batuak baino ez dezake astindu gaurko epe motzeko politika hipotekatua. Obamagandik ez dugu askorik espero gurean, Estrasburgotik zerbait gehixeago, baina indar handiena etxean dago (edo espetxean).