BERRIAn argitaratua
Beti HB, baina 2001ean --Mayor Orejaren beldurrez, badakizue-- jeltzale bozkatu zuen lagunak zioen ez zuela berriz egingo, borroka armatuaz haserre baina Ondarroaz, Zizurkilez eta beste lotsagabekeriez are sutuago. Gauzak apaldu eta «arriskua» ostera ere ikusita, ordea, ustezko pragmatismorantz lerratzen hasi zen berriz ere. Ikastolak, euskara... betiko beldurrak.
Azken aldian berriz ezetzean zegoen, EAJk Hezkuntza Sailaren proposamenari egindako joko zikinaren ostean. «Bozkatzeko motibo bakarra kendu zidatek. Beharbada beste aldean boto poltsa handiagoa daukatela pentsatuko ditek». Berriz ere Ibarretxe lehendakarigai doalarik, ez dakit haizeak nondik jotzen dion orain bertan lagunari.
Lopezen euskararekiko proposamena etorri zaigu halako baten, horratik. Donostiar adiskide asko haserretzen zaizkit, Bilbon -zein Jaurlaritzan- Ramon Etxezarretaren eskua gustura igarriko genukeela diotsedanean. Kanpora Bilboko zinegotzi jeltzale antieuskaldun eta akonplejatuak, eta ekarri Donostialdeko haize fresko pixka bat. Kontua da Barakaldoko sozialistak ere berdintsu direla antieuskaldun. Lugaritz da proposamena, ala Barakaldo antzokia?
Funtsean, dagoena baino okerrago ez dutela egingo esan digute, eta sinets liteke. Getxo edo Bilbo, Barakaldo edo Donostia, oso egitasmo ezberdinak dira, alderdi berak kudeatu arren. Bidenabar, inori hizkuntza ez behartzearena hitzetik hartu beharko diogu, euskaraz bizitzea ahalbidetu eta espainiera gehiago inposa ez diezagun. Posible luke bilbotar gurasoak, adibidez, gaztelania ikasgaiari uko egitea, umeak bestela ere kalean aski espainiera ikasi duela eta eskola orduak hobeto aprobetxatzeko?
Baina zer axola dio horrek guztiak sufragio unibertsalik gabeko herrialdean?
No comments:
Post a Comment