Zertarako negoziatu?

BERRIAko Larrepetiten argitaratua

Halaxe irakurri diogu asteon PSEko euskaldun bati. Bakearen trena pasata, gerrako lokomotorak omen datoz. Gatazkarekiko asperra, kaleko ekidistantzian eta atxiloketekiko etxeko biba-tan neurtzen digu torturari «hor konpon» diotson sozialistak. Eta egia da nekatuta, oso nekatuta gaudena, eta aspertu baino gehiago, beldurra eragiten digula atzera ere GALen beso politikoak.
Gauza bat da hori. Beste bat atxiloketak txalotzea edo, beste barik, inoren sufrimenduarekiko aipatzen duen «hor konpon» hori. Zorteko naiz ziur aski, herri honetako sufrimenduak distantzia batetik jasan ditut beti. Edo agian, beste barik edozeinen minarekiko begirunea izan behar dela erakutsi zidaten txikitan, ideiak ideia.
Asteotan dozena bat lagun gutxiago dabil auzoan. Eta asteon jakin nahi ez nuena irakurri dugu. Mendeku gosez bortxatu dute, baina noski, aurretik epaitu eta zigortuta zegoen, eta herri honetako jende zintzoarentzat «errugabeak» torturatzea bakarrik da eskandalagarri.
«Hor konpon» esaten du Abu-Graibekin eskandalizatzen denak, Guantanamo Al-Kaedak ere ez duela merezi dioenak. Baina badakigu, biktima guztiak ez dira berdin. Capbreton ez da Ermua. Xk ez zuen «hor konpon» esan, «ehiztari ehizatuak» bakarrik. Eta etsaiari ere begirunea behar zaiola ikasi nuen, dena kendu diozunean bereziki.
Mendeku hartu eta betiko errezeta ekarri digu GALen alderdiak. Logika horren arabera besteen txanda da orain mendekuen espiralean, eta beste norbaitek esango du «hor konpon». Bizkartzainak bi eratara gera daitezke lan barik.
Horrexegatik negoziatu behar da.