Mediterraneoa

Berrian 2006-VII-23an argitaratua

Ez, ez, bizirik inoiz ez. Hilda bakarrik». Halaxe esan zidan arrantzaleak, egia zela itsasoan gauza asko ikusitakoak zirela eta baietz, ezikusi ere egin ziotela jitoan topatutako gorpuren bati. «Sekulako dirutza da, txo, eta patroiak argi esan zigun». Izan dira Dakarren, Abidjanen eta beste portu batzuetan polizoi igo eta Europa edo Kanarietara inoiz iritsi ez direnak. Gorpurik ez, deliturik ez, eta inork ez daki zer jazo den itsasoan. Berak izango du zerrenda. Desagertuen arima.

Katalan Herrietan, Andaluzian, Korsikan oporretan zaudetenok, heltzen ote dira Mediterraneoko misilen oihartzunik? Ala udako modako herrialdera joan zarete, Zipreko charter-a aprobetxatuz? Han bai hurbil ikuskizuna.

Patetikoa, negargarria, lotsagarria, berbak ere gutxi asteongo ikuskizunerako. Hortxe dago Malta, Europar Batasunera sartu berri, harro, bere hizkuntza txikia Bruselan ofizial, La Valletako harresiak apur bat gehiago goratzen. Andaluziako ontziak jaso zituen migratzaileak, ez dakit diru-kalkulurik eginda ala barrenak aginduta. Bost axola. Jarrera duinak estatuen merkealdiari bide egin zion, Libia, Malta, Andorra, Espainia eta Italia tartean «hamar beltz niretzat eta hik bost ametituz gero, horrenbesteko diru-laguntza».

Bitartean ontzia ez atzera ez aurrera, eguna joan eguna etorri Maltako uretan sartu ezinik, elkartasunaren prezioa ordaintzen itsasoko beharginak. Eta zer aurpegiratuko diote ezikusi egiten duen hurrengo patroiari? Zeinen ederra Mediterraneoa.