BERRIAn argitaratua
Halloween bart, eta etzi hauteskundeak. Obamaren lilura lar sinetsi gura ez, baina era berean botoa eman ahal izatea desio, McCain munduko buru ez bada gauzak hobeto joango direlakoan. Umeak zoriontsu merkataritza eremuan urtebetetze eguna ospatzen, zer esanik ez eskoziar izeneko hanburgesa gringoak tartean badira. Geroz eta konplexu gutxiago, geroz eta estatubatuartuago (hau berba!); iraultzaren ametsean bizitakoen amesgaiztoak betetzen ari dira.
Halloween-ik gabekoen belaunaldikoa naiz, ospatzen zuten bakarrak oso pijoak edo oso freakyak ziren sasoikoak. Baina berezia izan zait beti domusantu bezpera. Edozein jai santuren aitzakian egiten jarraitzen dugun herrian, motiborik gabeko parranda lotsagabea izaten da, ez txosna ez txaranga ez pregoi, kalera irten eta ez jakin noiz itzuliko zaren.
Estatu Batuei zalantzarik gabe leporatu dakizkiekeen mila bekatuak ahaztu barik, Kubatik Irakera eta etxe barruko miserietaraino, ez dut Hegoaldeko anti-amerikanismoa gustuko. Ezin ahaztu beltzen esklabotzan eta indiarren genozidioan eraikitako nazioa dela, baina Kuba eta Latin Amerika osoan ez ote da berdin gertatu? Europan mendetako historiaren harrotasuna zama ere bazaigu askotan; Ameriketan, ipar zein hego ia denak itsasontziak ekarritakoak dira.
Hala ere, Europan, Bidasoaz iparraldera kasu, kritika neurtzen hobeto dakizuelakoan nago. Penintsulan, anti-inperialismoa ez da ezkerrekoa soilik, Aznar ez beste espainiar guztien jarrera naturala. 1973ko Txile eta 89ko Panama eta blokeoa eta beste mila motibo daude, baina kritika gorroto bihurtzen duena atzerago dago, inperio hispano haren oroitzapenean, eta zenbat galdu genuen 1898an.
No comments:
Post a Comment